Συντρόφισσες και σύντροφοι, πριν δύο χρόνια περίπου κάναμε το 5ο συνέδριο.
Είναι χρήσιμο, συζητώντας για την οργάνωση του επόμενου συνεδρίου, να δούμε τι αποφασίσαμε τότε και πού βρισκόμαστε. Όταν εκλέχτηκε ο Αλ. Τσίπρας Πρόεδρος του κόμματος, οι δημοσκοπήσεις έδιναν στο κόμμα 9%, μετά ανέβηκε στα διψήφια.
Τώρα είναι κάτω από το 4%. Το κόμμα τότε αποφασίσαμε να το ενισχύσουμε, ως επιλογή μακράς πνοής, σε όλα τα επίπεδα. Σήμερα το κόμμα είναι αποδυναμωμένο πολύ, σε σχέση με πριν δύο χρόνια. Και στη διάρκεια αυτών των δύο χρόνων, η αποδυνάμωση υπήρξε και προϊόν συνειδητής πολιτικής επιλογής της πλειοψηφίας που έλεγε «όλα στον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν κάναμε πολιτικές εξορμήσεις, δεν κάναμε συνεστιάσεις, δεν κάναμε ημερίδες, δεν κάναμε συνέδρια, δεν διεκδικήσαμε το δικαίωμά μας -που είχαμε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ- για την αυτόνομη πολιτική μας δραστηριότητα, το ακυρώσαμε.
"Διαβάστε περισσότερα".
ΣΥΡΙΖΑ: Ενώ είχαμε αποφασίσει μια πολιτική συμμαχία, στην οποία, έχοντας το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής επιρροής, θα διεκδικούσαμε έναν ρόλο ηγεμονικό, πράξαμε το αντίθετο.
Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούν κρίσεις, αδιέξοδα, κόλπα, αριστερισμός και μια θανάσιμη σύγκρουση του πρώην με τον νυν πρόεδρο του κόμματος, συχνά απολίτικη.
Είχαμε, κατά πλειοψηφία, αποφασίσει να κάνουμε μια μεγάλη στρατηγική συμμαχία, στο όνομα της «μεγάλης αριστεράς», με το ΚΚΕ. Είμαι βέβαιος ότι και σύντροφοι που το ψήφισαν αυτό «με τα δύο χέρια», πέρσι το Δεκέμβρη συνειδητοποίησαν ότι το ΚΚΕ είναι ένα διαφορετικό πολιτικό κόμμα, ανταγωνιστικό προς εμάς, μια βαθιά συντηρητική δύναμη και δεν μας χωρίζει από αυτό μόνο η αντιενωτική του τακτική.
Είχαμε απορρίψει τότε στο συνέδριο την πρόταση που έλεγε για μια επιδίωξη σύμπλευσης, με στρατηγικό ορίζοντα και παρά τις προγραμματικές διαφορές, με τους οικολόγους πράσινους, πράγμα που ήταν λάθος.
Δυο χρόνια λοιπόν μετά, πρέπει να κάνουμε ταμείο. Πρέπει να δούμε τι ώριμες αλλαγές κάνουμε, έτσι ώστε το κόμμα να πάει καλύτερα. Κανένα συνέδριο και καμιά πολιτική επιτροπή δεν αποφάσισε να γίνει από το παράθυρο ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικό κόμμα ενιαίο. Καμιά κεντρική επιτροπή και κανένα συνέδριο δεν αποφάσισε να γίνω εγώ –θέλω δεν θέλω- μέλος ενός άλλου ενιαίου πολιτικού οργανισμού. Είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή το κόμμα μου ανήκει σε αυτή την πολιτική συμμαχία -και πέραν τούτου ουδέν.
Η θεωρία των υποχρεωτικών μητρώων μελών, ερήμην των φυσικών προσώπων που είναι μέλη των κομμάτων, προσκρούει και σε βασικές αρχές περί ατομικών δικαιωμάτων και πολιτικής ένταξης, τις οποίες μας θύμισε ένας προηγούμενος ομιλητής.
Θέλουμε να τα αλλάξουμε αυτά; Θέλουμε και μπορούμε. Και παρότι συμμερίζομαι απολύτως τις επιφυλάξεις, τους φόβους και τους κινδύνους που κατέθεσε χθες από το βήμα και ο Φ. Κουβέλης και ο Π. Λαφαζάνης, τους οποίους πρέπει να σεβόμαστε και όχι να λοιδορούμε, όπως κακώς κάκιστα έκαναν ορισμένοι σύντροφοι, θα ψηφίσω «ναι» στο συνέδριο. Γιατί θέλω να αλλάξουμε τα πράγματα που μας οδήγησαν να χάσουμε ευκαιρίες και να κάνουμε βήματα θετικά.
Πιστεύω ότι πρέπει να επαναβεβαιωθεί η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική συμμαχία και να κοπούν με το μαχαίρι οι -καθ’ υπέρβαση των αποφάσεων της ΚΠΕ και του συνεδρίου- μεθοδεύσεις που θέλουν να τον κάνουν κόμμα «από το παράθυρο».
Πιστεύω ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την αυταπάτη ότι πρέπει να συμπλεύσουμε στρατηγικά με το ΚΚΕ, σε μια ενιαία «μεγάλη αριστερά». Πιστεύω ότι πρέπει να επιχειρήσουμε, με αφετηρία τις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ένα μονιμότερο άνοιγμα στους Οικολόγους Πράσινους.
Πρέπει να εμβαθύνουμε στην αριστερή προγραμματική μας αντιπολίτευση, την οποία ψηφίσαμε στην ΚΠΕ σχεδόν ομόφωνα δυο μήνες πριν, μετά τις εκλογές, αλλά υπάρχουν κορυφαία στελέχη της πλειοψηφούσας τάσης που τον όρο «αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση» δεν τον έχουν πει ούτε μια φορά, όχι τυχαία. «Αριστερή», όχι αριστερίστικη, «προγραμματική», όχι καιροσκοπική και «αντιπολίτευση», όχι συμπολίτευση.
Και σας ερωτώ σύντροφοι: Ψηφίσαμε πριν από ένα χρόνο, στο διαρκές συνέδριο, το πρόγραμμα του κόμματος, με 81%. Το πρόγραμμα αυτό εξαφανίστηκε. Εμπόδισε την αξιοποίηση και την προβολή του το 18% που ψήφισε λευκό, επειδή ήθελε κάποιες βελτιώσεις, κάποιες διαφορετικές διατυπώσεις σε ορισμένα σημεία; Όχι. Το πρόγραμμα μπήκε στο ντουλάπι, γιατί θεωρήθηκε από τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ «ρεφορμιστικό». Αν διαβάσετε και τα έντυπα συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, ο «αρχιτέκτονας» του προγράμματος, ο Δραγασάκης, θεωρείται ως χαρακτηριστική περίπτωση δεξιού και ρεφορμιστή.
Αυτά δεν θα τα συζητήσουμε; Το πρόγραμμα έχει εξαφανιστεί. Αυτό έχει σημασία. Το τι συνέβη. Θα ήθελα αν πω, ότι πρέπει ο Πρόεδρος του κόμματος να παίξει, με βάση και το θεσμικό ρόλο που έχει, έναν προωθητικό ρόλο. Να καταθέσει άποψη για την ατζέντα του συνεδρίου και για το περιεχόμενο των προτάσεων που πρέπει να καταλήξουμε. Να κάνει επιλογές.
Διότι δεν μπορεί να εκφωνείται ταυτόχρονα, μέσα σε διάστημα τριών μηνών, και η άποψη «Συνασπισμός, επιλογή μακράς πνοής», μια ομόφωνη συνεδριακή μας απόφαση, με την οποία συμφωνώ απολύτως, και η επιλογή «πάμε να φτιάξουμε ένα άλλο κόμμα». Δεν μπορεί να είναι και τα δύο σωστά.
Δεν μπορεί να είναι σωστή και η άποψη που λέει «να ενισχύσουμε τον Συνασπισμό, πάμε για ανανέωση ρόλων στον ΣΥΡΙΖΑ, πάμε να ανακτήσουμε τον ηγεμονικό μας ρόλο», που είναι η άποψη που κατέθεσαν οι είκοσι σύντροφοι χθες με το κείμενό τους και να είναι σωστή και η άποψη που λέει «πάμε να διαλύσουμε τον ΣΥΝ για να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα», την οποία έχει τμήμα της απερχόμενης πλειοψηφίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, νομίζω ότι από το «πότε» του συνεδρίου, πρέπει να περάσουμε στο τι θέλουμε να κάνουμε.
Είμαι υπερήφανος γιατί ανήκω από τα δεκαοχτώ μου χρόνια και θα ανήκω στο ανανεωτικό ρεύμα της αριστεράς. Όσοι με ευκολία το διαγράφουν εδώ ως «σοσιαλδημοκρατική άποψη», που δεν θα έπρεπε να υπάρχει στις γραμμές μας κλπ., κάνουν βαθύτατα λάθος. Γιατί αυτό το ρεύμα, όποτε στήνονται κάλπες, στην κοινωνία αποδεικνύεται ότι έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή και απήχηση από αυτή που έχει στα συνεδριακά όργανα του κόμματος, και γι’ αυτό είναι πολύτιμο για το κόμμα μας.
Είμαι εξίσου υπερήφανος γιατί, έχοντας αυτές τις απόψεις, συνέβαλα μαζί με χιλιάδες άλλους, για να μείνει το κόμμα μας, ο ΣΥΝ, ενωμένος και όρθιος, σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από τη σημερινή. Με αυτόν τον τρόπο, προσπάθησα, παρά τα λάθη μου, να κινηθώ, ακόμη και σε περιπτώσεις και στιγμές που η πλειοψηφία του κόμματος και ο πρόεδρος του κόμματος, με αντιμετώπισαν κυρίως ως εσωκομματικό αντίπαλο, στις ευρωεκλογές.
Νομίζω ότι, αν βάλουμε το εμείς πάνω από το εγώ, όπως δεν κάνει δυστυχώς ο προηγούμενος Πρόεδρος του κόμματός μας, τότε μπορούμε και τον Συνασπισμό να βγάλουμε από αυτή την κρίση και να διαψεύσουμε απολύτως κατανοητούς φόβους και ανησυχίες που εκφράστηκαν από κορυφαία στελέχη του κόμματος, ανεξαρτήτως τάσεων, και να ανακτήσουμε ένα νέο πολιτικό συμβόλαιο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, με όσες πολιτικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ειλικρινά θέλουν να προχωρήσουν μαζί μας σε μια πολιτική συμμαχία, χωρίς να μας βλέπουν εχθρικά και ανταγωνιστικά.
ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ είναι αδύνατον να υπάρξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου