Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει στην "Αυγή": Ώρα ευθύνης για όλους μας

Συνέντευξη στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

Επανεκκίνηση του κόμματος μέσα από συνθετικές δημοκρατικές διαδικασίες προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας, λέγοντας με νόημα ότι το ζητούμενο “δεν είναι η συμφωνία όλων επί της διαδικασίας αλλά η θετική συμβολή όλων ώστε η διαδικασία να πετύχει και να φύγουμε προς τα εμπρός”. Με μια συνέντευξη-παρέμβαση ο πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει "πολιτικό συμβόλαιο" και πλαίσιο δεοντολογίας που θα αποτρέπουν τις αμφισημίες και τη θολή εικόνα για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο που, όπως τονίζει, "είναι απαραίτητη η παρέμβαση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς στην κοινωνία με συγκεκριμένες προτάσεις, για έναν άλλο δρόμο διεξόδου από την κρίση".

Ο Αλ. Τσίπρας βάλλει κατά της ομοσπονδιακής λειτουργίας του κόμματος, του τρόπου λειτουργίας των τάσεων, της προσωπικής πολιτικής που κάνουν στελέχη του κόμματος με τις παρεμβάσεις στα ΜΜΕ. Μιλάει για σχεδιασμούς αντίρροπους και φυγόκεντρους σε σχέση με τη συλλογική πορεία του κόμματος, τονίζοντας ότι απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς πρέπει να υπάρξουν καθαρές συλλογικές απαντήσεις που “θα διασφαλίζουν τη συνέχεια και θα χαράσσουν μια πορεία μακράς πνοής για τον ΣΥΝ”. Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι “δεν είναι μαζικός χώρος, όπου οι συνιστώσες ανταγωνίζονται για τον έλεγχο των αποφάσεων και της πολιτικής γραμμής”, ξεκαθαρίζοντας ότι “δεν μπορεί να υπάρξει καμία σκέψη για μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα, με όργανα αποφασιστικού χαρακτήρα”.Στη συνέντευξη που παραχωρεί στην "Αυγή" της Κυριακής ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για τις επικείμενες παρεμβάσεις του Αλέκου Αλαβάνου, εκφράζει την επιμονή του στη ανάγκη συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους, που θα συνδυάζεται με διεύρυνση προς τον σοσιαλιστικό χώρο, ενώ ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για τις επιλογές της στο οικονομικό πεδίο, καταθέτοντας με συνοπτικό τρόπο τις προτάσεις της αριστεράς.

* Όταν μια χώρα της Ευρωζώνης χρωστάει περίπου το 110% του ΑΕΠ της, τι δυνατότητες υπάρχουν για εναλλακτική οικονομική πολιτική; Υπάρχει “αριστερό Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης”;

Ας το πάρουμε από την αρχή. Βλέπουμε αυτές τις μέρες ότι η Ελλάδα γίνεται πρωτοσέλιδο με τα σενάρια για χρεωκοπία να δίνουν και να παίρνουν. Και οι ίδιοι οι διακινητές των σεναρίων, ενθαρρυμένοι από τη στάση της κυβέρνησης, λένε ότι φταίει η κοινωνία. Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες. Και μπαίνει το ερώτημα: Ποιος μας έφτασε εδώ; Ο τελευταίος ενάμιση χρόνος με την κρίση, το μοντέλο διακυβέρνησης, όπως λέει το ΠΑΣΟΚ, ή μια διαδρομή των είκοσι τελευταίων ετών; Μια διαδρομή για την οποία η αριστερά είχε ασκήσει θεμελιωμένη κριτική. Όταν έλεγε ότι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης δεν είναι διατηρήσιμο. Ότι υπάρχει σοβαρό αναπτυξιακό και κοινωνικό έλλειμμα. Ότι η χώρα επιλέγει μια ανάπτυξη που στηρίζεται σε δανεικά και τσιμέντο. Ότι για κάθε ευρώ αύξησης του ΑΕΠ δανειζόμαστε δυόμισι. Τότε μας αγνοούσανε και ποντάρανε πολιτικά στο Χρηματιστήριο και σε μεγάλες ιδέες με μπόλικη δόση ντόπινγκ και τσιμέντου. Τώρα πάνω σε αυτό το πραγματικό πρόβλημα, παίζονται κερδοσκοπικά παιχνίδια ενώ κάποιοι επιχειρούν να ενοχοποιήσουν την κοινωνία. Τους εργαζόμενους τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες. Σε λίγο θα ζητάνε και τα ρέστα από την αριστερά. Όμως δεν οικοδομήσαμε εμείς την Ευρώπη που αντί να είναι κυματοθραύστης στην κερδοσκοπία, την επιτείνει και την πυροδοτεί. Δεν αφήσαμε εμείς τη χώρα αθωράκιστη απέναντι στους κερδοσκόπους. Δεν επιμένουμε εμείς σε ένα μοντέλο το όποιο είναι αδιέξοδο. Και για να πάω στην ουσία του ερωτήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, με συγκεκριμένες προτάσεις δείχνουν τον άλλο δρόμο. Υπάρχει αριστερή διέξοδος, η οποία προϋποθέτει άλλες προτεραιότητες όπως η απασχόληση και η κοινωνική προστασία. Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και του Προγράμματος Σταθερότητας είναι μονοσήμαντα τα χρέη και τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι πολιτικές των τελευταίων χρόνων. Όχι ότι αυτά δεν είναι σημαντικά προβλήματα. Αλλά είναι τα αποτελέσματα του μοντέλου ανάπτυξης. Αν λοιπόν πας να τα τιθασεύσεις εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά και παραγωγικής κατάρρευσης της χώρας, όχι μόνο δεν θα τα καταφέρεις, αλλά θα δημιουργήσεις και οδυνηρές συνέπειες για την κοινωνία.

* “Σε λίγο οι προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Καραμανλή θα φαντάζουν γενναιόδωρες σε σχέση με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ”, είπατε, ωστόσο η κυβέρνηση απολαμβάνει ακόμα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας. Πού το αποδίδετε; Μήπως η κοινή γνώμη έχει πειστεί ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος;

Κατ' αρχήν πρέπει να πούμε ότι η προεκλογική μας εκτίμηση για τη συμπληρωματικότητα των προεκλογικών προγραμμάτων έχει δικαιωθεί απολύτως. Η πολιτική της κυβέρνησης έχει πάει πλέον πολύ πιο πίσω από το «πάγωμα των μισθών» που υποσχέθηκε, και γι’ αυτό τιμωρήθηκε, η κυβέρνηση Καραμανλή. Εκτιμώ ότι η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβερνητική πολιτική είναι πλειοψηφική. Αυτό όμως δένει με μια απαισιοδοξία για τη δυνατότητα εναλλακτικών λύσεων. Εδώ είναι ο δικός μας ρόλος. Οφείλουμε να αφουγκραστούμε, αλλά και να πυροδοτήσουμε την κινητοποίηση του κόσμου. Να δημιουργήσουμε μια πίεση αντίρροπη από αυτή των κερδοσκόπων πάνω στην κυβέρνηση. Για παράδειγμα: Να κάνουμε τα πάντα για να δικαιωθούν οι αγρότες. Να οικοδομήσουμε ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων που θα αποτρέψει τη διάλυση του Ασφαλιστικού, ζήτημα στο οποίο η κυβέρνηση θα πάθει χοντρό στραπάτσο. Να στηρίξουμε αγώνες των εργαζομένων και να πιέσουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

* Πώς κρίνετε τους δυο μήνες του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ.; Βλέπετε να κάνει στροφή προς τα δεξιά, ιδίως στα θεσμικά ζητήματα, αλλά και στην εξωτερική πολιτική;

Τον κ. Σαμαρά τον εκτιμώ, αλλά, όπως καταλαβαίνετε, διαφωνώ μαζί του συνολικά. Βλέπω ότι ούτε αυτός ούτε το κόμμα του έχουν καταλάβει γιατί κατέρρευσαν τόσο παταγωδώς. Συνεχίζει η Ν.Δ.,, ως κορμός του συντηρητικού χώρου στην Ελλάδα, να επιμένει σε ένα οικονομικό μοντέλο που διευρύνει τη φτώχεια και επιτείνει την κρίση. Οι πρώτες επιλογές της νέας ηγεσίας της Ν.Δ. δείχνουν ότι κυρίως θέλει να καλύψει τα νώτα της. Ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε επιλογές κοινωνικού συντηρητισμού που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους οπισθοδρόμησης.

* “Ή αλλάζουμε διαδικασία λειτουργίας ή βουλιάζουμε”, είπατε για τον ΣΥΝ. Σε τι αναφέρεστε και γιατί δεν έχετε αλλάξει λειτουργία τα δύο χρόνια που είστε πρόεδρος;

H δύναμη της αδράνειας πολλές φορές αποδεικνύεται ισχυρότερη από τη δύναμη της αλλαγής. Στο 5ο Συνέδριο αποτυπώθηκε ένα ευρύτατο ρεύμα απαίτησης των μελών μας για ριζοσπαστική ανανέωση της φυσιογνωμίας του κόμματος. Αυτό το αίτημα όμως εξαντλήθηκε στο πρόσωπο του προέδρου και ορισμένων μελών της ΚΠΕ. Δεν συνοδεύτηκε και από ένα συγκεκριμένο σχέδιο αλλαγών στις δομές και στον τρόπο λειτουργίας. Ο πολυτασικός χαρακτήρας του κόμματος επιβάλλει τη συνύπαρξη των διαφορετικών απόψεων. Όχι όμως και την κοινοβουλευτική ή ομοσπονδιακή του λειτουργία. Τη λειτουργία δηλαδή ενός μοντέλου «κυβέρνησης - αντιπολίτευσης», όπου διαρκώς συγκρούονται αντίθετα και αλληλοαναιρούμενα πολιτικά σχέδια. Αυτό υποβαθμίζει τη δημοκρατία και τις κομματικές λειτουργίες. Πολλές φορές μάλιστα, η δημόσια διαφοροποίηση γίνεται αυτοσκοπός για να εξυπηρετηθούν πολιτικά ή προσωπικά σχέδια. Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη και προσβάλλει βαθύτατα τον κόσμο του κόμματος. Η ίδια η λειτουργία των τάσεων, χωρίς να ενθαρρύνουμε απολίτικες απόψεις απαξίωσης και ισοπέδωσης, πρέπει να απαλλαγεί από λογικές μηχανισμών, που δεν επιτρέπουν ούτε την όσμωση μεταξύ των ιδεών ούτε όμως και τη δημοκρατική σύνθεση στα όργανα. Πρόβλημα επίσης αποτελεί και η τάση στελεχών να ακολουθούν προσωπική πολιτική, με παρεμβάσεις στα ΜΜΕ. Η κατάσταση αυτή διευκολύνει απεριόριστα την στρατηγική αντίπαλων πολιτικών χώρων να αποδομηθεί η δημόσια εικόνα του ΣΥΝ και να λεηλατηθεί η εκλογική του βάση.

* Πιστεύετε, δηλαδή, ότι πρέπει να μπει φρένο στις δημόσιες τοποθετήσεις των στελεχών;

Η δημόσια διατύπωση απόψεων, προτάσεων και διαφωνιών είναι φυσικά ελεύθερη και έτσι θα πρέπει να παραμείνει. Πρέπει όμως να ακολουθεί και να σέβεται τη διαδικασία συλλογικής συζήτησης και αναζήτησης συνθέσεων, το καταστατικό μας είναι σαφές, είναι το πιο δημοκρατικό, δυστυχώς όμως δεν τηρείται από όλους μας. Όμως το κόμμα είναι υποχρεωμένο να υπερασπίζεται πολιτικά και να προωθεί την υλοποίηση των αποφάσεων που αποφασίζουν τα όργανα. Ισχυρίζομαι δηλαδή ότι ο δρόμος για την υπέρβαση των σημερινών προβλημάτων είναι το βάθεμα της δημοκρατίας, η διαρκής ανανέωση του κομματικού στελεχικού δυναμικού και η αναβάθμιση της πολιτικής λειτουργίας όλων των κυττάρων του κόμματος, από τις Πολιτικές Κινήσεις ώς την Πολιτική Γραμματεία.

* Όλα αυτά μπορεί να είναι αποτέλεσμα οργανωτικών ή καταστατικών αλλαγών;

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η επαναβεβαίωση του πολιτικού μας συμβολαίου, με την ταυτόχρονη συναποδοχή ενός πλαισίου δεοντολογίας για τη λειτουργία μας, που θα σέβεται τη δημοκρατία και τις διαφορετικές απόψεις, αλλά και θα διαφυλάττει ταυτόχρονα την ενιαία δημόσια έκφραση του κόμματος, θα αποτρέπει τις αμφισημίες και τη θολή εικόνα για το κόμμα και το συμμαχικό μας σχήμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όλα αυτά στα δημοκρατικά κόμματα δεν γίνονται με διατάγματα. Γίνονται μέσα από συνθετικές δημοκρατικές διαδικασίες. Απαιτείται μια διαδικασία ηγετικής ευθύνης και μιας νέας συλλογικής συνειδητοποίησης. Μια τέτοια αφετηρία επανεκκίνησης έχει ανάγκη σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο ΣΥΝ. Που θα επιχειρεί να επιλύσει χρόνια δομικά λειτουργικά προβλήματα, θα μας εξοπλίσει με χρήσιμα συλλογικά συμπεράσματα για να αντιμετωπίσουμε το νέο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο που έχει προκύψει μετά την κρίση, αλλά και την κυβερνητική εναλλαγή, και ταυτόχρονα θα επαναβεβαιώνει τις ταυτοτικές μας αναφορές.



* Θεωρείτε, δηλαδή, ότι σήμερα αμφισβητούνται τα στοιχεία της ταυτότητας του ΣΥΝ;

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο σύγχυσης. Περάσαμε μια μεγάλη κρίση το καλοκαίρι, που δεν αποτυπώθηκε μόνο στο θέμα αμφισβήτησης της ηγεσίας. Άφησε σύγχυση και τραύματα, γιατί υπεισήλθε και στο πεδίο των αξιών, οξύνοντας ταυτόχρονα υπαρκτές και ανύπαρκτες διαφορές στρατηγικής για το κόμμα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, ήταν μια κρίση εμπιστοσύνης. Τότε, θυμάμαι, μιλήσαμε για την απώλεια του ηθικού μας πλεονεκτήματος απέναντι στην κοινωνία. Ταυτόχρονα, αυτή η κρίση εμπιστοσύνης συνοδεύτηκε και από μια παρατεταμένη διαρκή αμφισβήτηση της ενότητας του χώρου. Έ, όλη αυτή η κατάσταση έχει κουράσει τους πάντες. Το να λέμε ότι δεν αμφισβητείται τίποτα δεν βοηθά. Ακούγεται αστείο. Γιατί, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν αμφισβητείται ευθέως και ταυτόχρονα τα πάντα αμφισβητούνται. Εκτιμώ ότι η πλειοψηφία του κόμματος, και μάλιστα με τη διευρυμένη διάσταση της πρόσφατης πλειοψηφίας του προγραμματικού Συνεδρίου, φέρθηκε υπεύθυνα σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές, ανεξάρτητα από επί μέρους διαφορές απόψεων, έτσι άλλωστε οδηγηθήκαμε και στο πετυχημένο εκλογικό αποτέλεσμα.

* Διαβλέπετε σχέδια αμφισβήτησης του ΣΥΝ;

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας τέτοιοι σχεδιασμοί. Αντίρροποι και φυγόκεντροι από τη συλλογική μας πορεία. Ορισμένοι άλλωστε δεν το κρύβουν. Μιλούν ανοιχτά για το τέλος της διαδρομής του ΣΥΝ, άλλοι για τη ρευστοποίησή του και άλλοι για την ανάγκη διάσπασής του. Χωρίς να υπερτιμούμε αυτούς τους σχεδιασμούς, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε καθαρές συλλογικές απαντήσεις, που θα διασφαλίζουν τη συνέχεια και θα χαράσσουν μια πορεία μακράς πνοής για το κόμμα μας. Η ίδια η ζωή άλλωστε διέψευσε όσους, είκοσι χρόνια πριν, αμφισβητούσαν ότι υπάρχει χώρος για μια ριζοσπαστική αριστερά πέραν του δογματισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Ο αφετηριακός μας στόχος, λοιπόν, παραμένει επίκαιρος. Μένει να επανασχεδιάσουμε την πορεία με βάση τις εμπειρίες αλλά και τις νέες ανάγκες που η τρέχουσα κρίση δημιουργεί. Αυτά αφορούν και το ΣΥΡΙΖΑ και τη δική μας στάση ευθύνης για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης, της αλληλέγγυας συλλογικής λειτουργίας και της δημοκρατικής εμβάθυνσης του εγχειρήματος. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι ότι δεν αρκεί να αναφερόμαστε στον Δεκέμβρη, στους αγώνες μας για το περιβάλλον ή για το άρθρο 16 και στην επισφάλεια της εργασίας που θέσαμε στην ατζέντα της πολιτικής ζωής του τόπου. Όλα τα παραπάνω και το ίδιο το μέλλον του δικού μας εγχειρήματος νοηματοδοτούνται μόνο στο πραγματικό έδαφος των σημερινών οδυνηρών συνεπειών, αλλά και των νέων προκλήσεων που παράγει η βαθιά παγκόσμια οικονομική κρίση.

* Ποια είναι τα συμπεράσματα από τις επισκέψεις στις μεγάλες οργανώσεις του ΣΥΝ;

Υπάρχει μεγάλη ανησυχία και περίσσευμα προβληματισμού στις γραμμές μας. Από την άλλη όμως, υπάρχει και ένα γνήσιο ενδιαφέρον. Ο κόσμος μας το πονάει το κόμμα μας και είναι έτοιμος να πάρει στις πλάτες του τη μεγάλη προσπάθεια για την ανασυγκρότησή του. Είναι συσσωρευμένη, καιρό τώρα, μια εκρηκτική δυναμική στη βάση του κόμματος. Ευθύνη της ηγεσίας, της ΚΠΕ που θα συνέλθει το επόμενο Σαββατοκύριακο, είναι να την μετατρέψει σε πυρηνική ενέργεια που θα ξαναθέσει σε κίνηση προς τα μπρός την κομματική μας λειτουργία και να μην την αφήσει να εξελιχθεί σε πυρηνική έκρηξη που θα διαλύσει τα πάντα.

* Μπορεί να υπάρξει έκτακτο συνέδριο όταν οι δύο κυρίαρχες τάσεις του κόμματος δεν συμφωνούν;

Καταρχάς, από σας το μαθαίνω αυτό. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μπορεί να ισχύει, το σωστό ερώτημα που θα έπρεπε να θέσετε είναι αν μπορούν να υπάρχουν ηγεσίες που αγνοούν τη βούληση των μελών. Ιδιοκτήτης αυτού του κόμματος δεν είναι ούτε ο πρόεδρος ούτε τα στελέχη του κόμματος ούτε οι τάσεις, αλλά ο κόσμος που μας στηρίζει και θέλει να συμμετέχει ισότιμα και ενεργά στη ζωή του κόμματος. Τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος, που τους καλούμε κάθε φορά να μας ξελασπώσουν. Υπό αυτήν την έννοια, αυτό που πλέον πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι η συμφωνία όλων επί της διαδικασίας, αλλά η θετική συμβολή όλων ώστε η διαδικασία να πετύχει και να φύγουμε προς τα εμπρός.

* Ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε στο προηγούμενο διάστημα σοβαρά προβλήματα. Ευθύνη έχει και ο Συνασπισμός, που δεν κατάφερε να συνθέσει πολιτικά την γραμμή στο εσωτερικό του, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρξει καθαρή συνεννόηση με τους συμμάχους. Η ύπαρξη εντός του ΣΥΝ δύο ή και τριών στρατηγικών σχεδίων απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε αντιπαραθέσεις και δυσάρεστο κλίμα. Είναι ευθύνη του Συνασπισμού να διορθώσει αυτό το σοβαρό πρόβλημα, όπως και την παρατεινόμενη κατάσταση δημόσιας συστηματικής αμφισβήτησης του ενωτικού εγχειρήματος. Η προώθηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόφαση του κόμματος από τα δύο προηγούμενα Συνέδρια και η ηγεσία είναι υποχρεωμένη να την υλοποιήσει, χωρίς αντιφάσεις και πισωγυρίσματα. Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μαζικός χώρος, όπου οι συνιστώσες ανταγωνίζονται για τον έλεγχο των αποφάσεων και της πολιτικής γραμμής. Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καθορίζεται με αποκλειστικό κριτήριο την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Επίσης πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι χώρος ιδεολογικής καθαρότητας. Είναι χώρος πολιτικής ενότητας και κοινής δράσης και η πολιτική του παρέμβαση καθορίζεται με άξονα ένα μίνιμουμ πρόγραμμα κοινής δράσης, που να μπορεί να χωρέσει τις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις. Από τον οικολογικό χώρο μέχρι την αντινεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία. Ταυτόχρονα, η πολιτική δράση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δεσμεύει ούτε και να περιορίζει την πολιτική δράση καθεμίας από τις συνιστώσες.

* Από ό,τι καταλαβαίνω, αποκλείετε τον μετασχηματισμό του σε κόμμα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτική συμμαχία με ευρύ ορίζοντα. Ο στόχος του είναι η ευρύτερη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς και της οικολογίας. Με την έννοια αυτή, δεν μπορεί να υπάρξει καμία σκέψη για μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα, με όργανα αποφασιστικού χαρακτήρα. Κάτι τέτοιο θα υπερέβαινε την αρχή της αυτονομίας και της αυτοτέλειας των συνιστωσών. Και βασική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ο σεβασμός στην αυτονομία των συνιστωσών. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πει ότι είναι κάτι παραπάνω από συμμαχία, στον βαθμό που στις γραμμές του ενεργοποιούνται πολλοί ανένταχτοι. Για να διασφαλιστεί η πολιτική συμμετοχή των ανέντακτων, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υπερβεί τα χαρακτηριστικά συγκεντρωτικής λειτουργίας. Πρέπει να αναβαθμιστούν οι αποκεντρωμένες ανοιχτές διαδικασίες και η δράση σε τοπικό και θεματικό επίπεδο. Να υπάρξουν διαδικασίες διαβούλευσης, πολιτικής σύνθεσης και χάραξης στρατηγικής, στα πρότυπα της εμπειρίας αλλά και της φυσιογνωμίας του ΕΚΦ.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τις ίδιες ακριβώς δυνάμεις; Το ρωτάω αυτό επειδή λέγεται ότι “ο Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει”.

Το ζήτημα δεν είναι αν θα λειτουργεί με τις ίδιες, γιατί οι ίδιες δεν είναι αρκετές. Το ζήτημα είναι αν θα γίνουν περισσότερες. Και δεν αναφέρομαι στην ποσότητα των σχημάτων, αλλά στα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα που τον συναπαρτίζουν. Είναι έντονη η απουσία του ρεύματος τόσο της ριζοσπαστικής οικολογίας όσο και του σοσιαλιστικού χώρου. Από την άλλη, είναι θεμιτό να υπάρξουν και ανασυνθετικές διαδικασίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, στον βαθμό που δεν υπονομεύουν την στρατηγική επιλογή όλων μας για ενότητα και κοινή δράση. Αυτό αφορά απολύτως και τον ΣΥΝ. Τόσο σε ό,τι αφορά την αναδιάταξη της εσωτερικής πολιτικής του γεωγραφίας όσο όμως και σε ότι αφορά τη δυνατότητα συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις που κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Αρκεί αυτές οι συνεργασίες να πηγαίνουν προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω. Δηλαδή, να ενισχύουν τα πιο σύγχρονα, ριζοσπαστικά, ανανεωτικά και κινηματικά μας χαρακτηριστικά. Να μην οδηγούν σε πολιτική δυσανεξία και σε ιδεολογικό και κινηματικό σεχταρισμό.

* Γιατί εκλάβατε την ανακοίνωση των “23” ως επιθετική ενέργεια εναντίον σας; “Δικαιούται” ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ενός κόμματος να εκφράζει διαφορετικές θέσεις από τις κυρίαρχες;

Η διαφωνία μου τόσο με την ουσία των απόψεων του Φώτη όσο και με το ότι διατυπώθηκαν πρώτα στα ΜΜΕ και όχι στα κομματικά όργανα, εκφράστηκε στην Π.Γ. του ΣΥΝ, στις αρχές του μήνα, όπου και κατά πλειοψηφία αποφασίστηκε η θέση του κόμματος. Μένει, βεβαίως, η έγκριση αυτής της θέσης από την ΚΠΕ, αλλά και η πιθανή συνδιαμόρφωσή της στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε τελικώς να κληθεί η Κ.Ο. να πάρει την τελική απόφαση. Είναι λοιπόν απολύτως θεμιτό ο οποιοσδήποτε, ακόμα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος να διατηρεί την άποψή του και να επιθυμεί να πείσει για τη ορθότητά της. Όπως βεβαίως είναι απολύτως προφανές ότι, όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία και ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις, όλοι θα τηρήσουν τις συλλογικές μας αποφάσεις. Από εκεί και πέρα, κινήσεις που υπονομεύουν την ενότητα και αναπαράγουν ένα μοντέλο λειτουργίας κόμματος που συζητά δια μέσω των ΜΜΕ δεν νομίζω ότι περιποιούν τιμή σε κανέναν μας. Το θέμα πάντως έκλεισε με την ανακοίνωση της Κ.Ο.

* Αύριο ο Αλέκος Αλαβάνος δίνει συνέντευξη Τύπου. “Ανησυχεί” ο ΣΥΝ;

Ο ΣΥΝ ανησυχεί κάθε φορά που δίνει συνέντευξη ο πρωθυπουργός ή ο κ. Παπακωνσταντίνου ή ο κ. Προβόπουλος για να ανακοινωθούν νέα, πιο σκληρά μέτρα για τους εργαζόμενους και την κοινωνία, που βρίσκεται ήδη στο κρεβάτι του Προκρούστη. Δεν ανησυχεί με τις συνεντεύξεις και τις απόψεις που εκφράζουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα, είναι προφανές ότι ο ΣΥΝ, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου της αριστεράς, εμπνέεται από οτιδήποτε ενώνει την αριστερά και την γειώνει με την κοινωνία.

* Θα συνεχιστεί η προσπάθεια συνεργασίας σε αυτοδιοικητικό επίπεδο με τους Οικολόγους Πράσινους και με ποιους τρόπους;

Με τους Οικολόγους Πράσινους είμαστε δύο διαφορετικά πολιτικά κόμματα, από διαφορετικές πολιτικές οικογένειες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρ' όλα αυτά δεν αισθανόμαστε ότι είμαστε ευθέως και κάθετα ανταγωνιστικοί χώροι. Έχουμε διαφορές, αλλά έχουμε και συμπτώσεις σε μια σειρά από ζητήματα. Προσωπικά, μου έκανε θετική εντύπωση η ταύτιση απόψεων όχι μόνο για τα περιβαλλοντικά ζητήματα, που λίγο - πολύ ήταν γνωστό, αλλά και για το σχέδιο "Καλλικράτης", όπου συμφωνήσαμε να αναπτύξουμε κοινές δράσεις για την αποτροπή της εφαρμογής βαθιά αντιδημοκρατικών τομών και αλλαγών στις τοπικές κοινωνίες. Από εκεί και πέρα, σε τοπικό επίπεδο, αυτό που προέχει είναι η δημιουργία πλατιών ενωτικών συνδυασμών, πάνω σε μια αντινεοφιλελεύθερη και περιβαλλοντική προγραμματική ατζέντα, με όλες τις δυνάμεις και τους ενεργούς πολίτες που γέννησαν, όλο το προηγούμενο διάστημα, σημαντικές τοπικές πρωτοβουλίες και κινήματα πόλης.